Simone Weil werd in 1909 te Parijs geboren uit welgestelde, liberaal-joodse ouders. Tussen de studenten van de filosoof Alain in Parijs trok zij de aandacht door haar uitzonderlijke intelligentie, strijdbaarheid en geestkracht.

Na haar doctoraal wijsbegeerte volgde een periode van links activisme die haar in 1936 voerde naar Spanje om te strijden tegen de Franco-fascisten.

Plotseling, tijdens een ziekteverlof in Assisi, kreeg haar leven een nieuwe dimensie: de religie, en dan vooral de wijsgerige kant daarvan. Lichamelijk verzwakt zette zij haar studie voort naar de leermeesters der levenswijsheid.

Naast Plato en Spinoza, verdiepte zij zich in de Bhagavad-Gita en in de christelijke mystici. Vooral in deze jaren zette zij haar eigen gedachten op papier, en schreef tevens talrijke brieven aan vrienden met beschouwingen over het leven en het mens-zijn in het licht van de eeuwigheid.

Ternauwernood ontkomen aan de nazi's in bezet Frankrijk, stierf zij in 1943, volledig uitgeput, in Engeland. 'Wachten op God' werd in de jaren 1941-1942 geschreven als een poging de 'dodelijke tegenspraak van onze tijd te overwinnen'.

Het boek is van belang voor het begrijpen van deze unieke vrouw, en ook voor het inzicht dat Weil biedt in de paradoxale positie van de mens in een wereld waarin destructiedrang en zelfzucht alle humaniteit en geestelijke verdieping dreigen te verdringen.

"Simone Weil is de enige echt grote geest van onze tijd". - Albert Camus